Ман дӯст тавсия аъмоле ки дар ибтидо ба оммаи барои омӯзиш дар фанњои чунин мањрамона ва амиқ ҳамчун ҳадаф Равона ва коммуникатсионӣ Nonviolent. Ин trilogy ба он гурӯҳ меояд.

“инсон: филми” Ин trilogy ҳуҷҷатӣ аст, нишон медиҳад, порае аз сўњбатњо бо зиёда аз ду ҳазор нафар (гарчанде варианти ниҳоии аст, ки интихоби бархе аз ду сад нафар пайдо мешавад) сухан дар бораи ҳамаи он чизҳое, ки ба мо кунад, “инсон”. Одамони тамоми синну (ҳарчанд хеле кам пайдо кӯдакон, ва наврасон мутаносибан, ва ҳамаи онҳо ҳикояҳо хеле душвор), тамоми намуди, аз тамоми китъахо. Ин як таҷрибаи эътидол меоварад, хеле мустақим: нест, саволҳо аз саволдиҳанда, бе dubbing (тамоми барномањои бо субтитрҳо пайдо, то ки шумо метавонед овози аслӣ бишнавед), ягон маълумоти манбаи ҳар як шахс (Дар баъзе мавридҳо танҳо ба кишвари худ зикр, балки дар аксари ҳолатҳо Шумо фақат метавонед қитъаи худ рдВрдкрд, магар ин ки субтитрҳо фаъол), бетаг (Ҳамаи мусоҳибаҳо бо замина торик ҳамон шуданд, гарчанде ки баъзан садоҳои атроф муаррифӣ шудаанд). Бо мардуме, ки гӯши ва дар камера нигоҳ ҳоле ки дигарон сухан, ва ҳеҷ каси. Ва баъзан, назари ҳавоӣ манзараҳои зебову дилошӯб ба, манзараҳои табиӣ ва манзараҳои инсон, бо мусиқии ҷаҳон (, ки ҳангоми истифодаи бе нисбат ба тасвир, махсусан evocative мебошанд: як манзараи Африқо бо мусиқии пешгўї Осиё, барои намуна, Боз таъкид universality инсон).

Аксҳои ва синамогар Yann Arthus-Бертран, Вай аст, ки барои мансаб дароз худро ҳимоя сабабҳои экологӣ ва иҷтимоӣ шинохта, Он дар ин trilogy кибриёи савор, Он ҳамчун саҳми иловагӣ ба портрет як инсон дар самтҳои гуногуни он пешбинӣ шудааст. Бо чароғҳои он, инчунин бо сояҳояшон асосии. Дар назар филми иҳота дорад чиз: аз беҳтарин ба бадтарин, озод ва enslaving, он ба маънои absurdities ҳаёти муосир медиҳад…

баъзе аз сохтори мавзўӣ дарк аст,, , ки метавонад бо роҳи ҳидоят зикр:

“инсон: филми (ҳаҷми 1)”: дӯст доштан (дар шаклҳои мухталифи), кор ва камбизоатї. Пурзӯр аз дақиқаи аввал, инъикоси ин се ҷузъи ҳаёти инсон.

“инсон: филми (ҳаҷми 2)”: ҷанг, гомофобия, марг ва мушкилоти дар оила. Бештар ба таври равшан ба манфиати шарафи инсон дар ҳамаи ҳолатҳо мавқеъи, ҳарчанд аз он душвор аст, ки эътироф.

“инсон: филми (ҳаҷми 3)”: хушбахт, маълумот, маъюбї, муносибат бо замин, маънои ҳаёт, адолат ва амали иљтимої. Дар назар ҷанбаҳои махсуси талаб мавқеи мо (беҳтар аст барои башарият, мегузорад, дарк кардани интихобкардашуда паёмҳо).

Ин кор, ки сазовор аст, то оромона дида мешавад, порае аз бист ё сӣ дақиқа, ба ҳазм чуқурии. Ин иқдом саволҳо бисёр ва моро даъват мекунад, то аз даруни посух. шумо метавонед низ пораҳои васеъ баъзе аз мардумро чун мастон бинӣ, ки мумкин аст аз тарафи мавзӯъ ё паёми худ интихоб, ва онҳо иборатанд аз мардуме, ки баъзан хилоф пайдо дар филми.

Ва касоне, ки ҳар филм мебинем, мо метавонем: ¿Мо ҳар шахс мувофиқи snippet он тасниф? Ё мо тавоноии шунидан ифтитоҳи бошад, кӯшиш ба он бо ҳиссиёти худ ва эҳтиёҷоти худро мебинед, бо ҳиссиёти, ки бояд дар ҳаёти худ ба гап мисли доранд, бо инсоният ва асрори худ?

Ман шуморо ба дидани филм ва шумо кашф як каме бештар башарият муштарак мо, ва инсон ҳар як аз ҷумла.

Хавьер