Дар ин рӯзҳои истироҳат ба ман шарафи иштирок кардан дар ин чорабинӣ дода шуд Съезди I тарбияи эмоционалии Наварра, ташкил кардааст Волидайни тарбиятёфта. Ин съезд бо мароки калон ташкил карда шуд, бо гамхории бузург ва дози-раи хуби мардонагй. Пешниҳоди ман махсусан ба он дахл дошт “Омӯзиши аффективӣ, ки аз зӯроварии ҷинсӣ муҳофизат мекунад”, яке аз мавзӯъҳое, ки ман аз он кор мекунам Босуръати Consulting кӯдакон, ки ман аъзои муассисони он мебошам. Аммо дар охир мизи мудаввар бо саволхои гурухи баромадкунандагон барпо гардид, ки мо бо модератори Sonsoles Echevarren мубодила мекардем, Журналисти Диарио де Наварра. Ин як лаҳзаи хеле ҷолиб буд, ва гарчанде ки саволхо ба хар як нотик мурочиат карда шуда буданд, дар охир бисьёр буданд, ки дар онхо боз якчанд нафар иштирок доштанд. Дар ин замина як саволи хеле ҷолиб ба миён омад, “Чӣ тавр гӯш кардани кӯдаке, ки аз боғ саркашӣ мекунад?”. Чавобхои шавковар ва пурарзиш дода шуданд, ва ман саҳми худро гузоштам: “шунидани "ҳа"’ дар "не"”.

Аз ин рӯ, ман мақолаи худро дар ин блог наҷот медиҳам 'Гӯш кунед “ҳа” дар “не”‘, ки дар шумора чоп шудааст 52 (январ 2011) Маҷалла Гушаи мо аз 0-6, нашр кардааст АКСЕНТ (дар айни замон он дигар нашри рақамҳои навро идома намедиҳад, гарчанде ки то ҳол дастрас аст). Дар ин мақола ман он чизеро, ки он вақт баҳс карда будам, васеътар таҳия мекунам: Вакте ки шахсе (ва писар ё духтар низ шахс аст) зарра “не”, мегуяд “ҳа” ба бисьёр чизхо, ва агар мо тамоми хабарро гуш кунем, мо метавонем робитаи амиқтар ба вуҷуд орем ва барои ҳама ҷонибҳо роҳи қаноатбахш пайдо кунем. Мақола ҳамин тавр оғоз мешавад:

Ана, дуюним сол, пальтоашро пушидан намехохад, то ба куча барояд. Хосе, чорсола, ба хона рафтан намехохад, ки аз чавгон фурояд. Айрин, аз панчсола, хоб рафтан намехохад. Чаро онҳо намехоҳанд он корҳоеро анҷом диҳанд, ки ба назари мо ҳамчун калонсолон комилан оқилонаанд??

Ва мо минбаъд чӣ кор мекунем? Оё мо таслим шавем ва бигзорем, ки онҳо кореро, ки мехоҳанд, кунанд?? Аз ин рӯ, мо худро бад ҳис мекунем, зеро мо бо таҳсилоти онҳо ҳамкорӣ намекунем., ва он инчунин ба мо эҳсоси тарк кардани он чизеро, ки мо низ ҳамчун одамон мехоҳем, медиҳад. Оё мо онҳоро маҷбур мекунем, ки он чизеро, ки мо мехоҳем, иҷро кунанд?? Ҳамин тавр, ба мо барои муддати тӯлонӣ баҳс ва фазои бад кафолат дода мешавад., ва дар муддати тӯлонӣ мо ба онҳо таълим медиҳем, ки дар ниҳоят чизи муҳим доштани қудрат ё қувват аст, ва ин муколама танҳо вақте кор мекунад, ки шумо заифед. Дар таҷрибаи шахсӣ ва касбии ман роҳи сеюм вуҷуд дорад, дар асоси муоширати амиқтар дар ҳар яке аз ин ҳолатҳо. Ва яке аз малакаҳое, ки мо дар семинарҳо инкишоф медиҳем, ин қобилияти гӯш кардани суханони онҳост. “ҳа” писарону духтарони мо вакте ки мегуянд “не”.

Мақолаи пурраро зеркашӣ кунед “гӯш кунед “ҳа” дар “не”‘

Ман умедворам, ки шумо онҳоро ҷолиб хоҳед кард.

Хавьер