Як қисми кори ман ҳамчун равоншинос ва ҳамсафар дар равандҳои шахсӣ ва ташкилӣ аз дарёфти роҳҳои иртибот бо паёмҳои мураккаб тавассути метафораҳо ва аналогияҳо иборат аст.. Дар ташаббус “Навсозӣ аз дарун”, ки ман аллакай пешниҳод кардам дар ин пости дигар, мо якчанд мушкилот ва пешниҳодҳоро оид ба беҳтар намудани системаи ҳифзи кӯдакон ба миён гузоштем, духтарон ва наврасон дар Испания (Ва дар тамоми ҷаҳон).

Дар ин моҳ ман бо мақола ҳамкорӣ кардам “Мо бо шахсе, ки ҳастем, ҳамроҳӣ мекунем”, ки дар байни чораҳое, ки мо дар муқобили пандемия андешидаем ва ҷанбаҳоеро, ки ҳангоми ҳамроҳии кӯдакон бояд ғамхорӣ кунем, истифода мебарад., духтарону наврасоне, ки бисьёр азоб кашидаанд. Ин як роҳи огоҳӣ ба тарзи будан ва рафтори мост, хам шахсан ва хам аз чихати касбй.

Ва шумо инро хоҳед дид, одатан, Ман ба аҳамияти он таъкид мекунам омӯзиш дар травматизм ва арзиши онро дар хотир доред Равона, Ман онро як воситаи хеле муфид дар асоси ҳаррӯза мебинам..

Ман мехоҳам бидонам, ки шумо чӣ фикр мекунед ва чӣ гуна зиндагӣ мекунед.

F. Хавьер Ромео