Αυτό το Σαββατοκύριακο είχα την τιμή να συμμετάσχω στο I Συνέδριο Συναισθηματικής Αγωγής Ναβάρα, οργανώθηκε από Εκπαιδευμένοι Γονείς. Ήταν ένα συνέδριο που διοργανώθηκε με μεγάλο ενδιαφέρον, με μεγάλη προσοχή και αρκετή δόση θάρρους. Η παρουσίασή μου ασχολήθηκε συγκεκριμένα “Μια συναισθηματική εκπαίδευση που προστατεύει από τη σεξουαλική κακοποίηση”, ένα από τα θέματα που εργάζομαι Σπείρα Συμβουλευτικές Παιδιά, της οποίας είμαι ιδρυτικό μέλος. Στο τέλος όμως ακολούθησε ένα στρογγυλό τραπέζι με ερωτήσεις για την ομάδα των ομιλητών, που μοιραζόμασταν με το μέτρο του Sonsoles Echevarren, Δημοσιογράφος του Diario de Navarra. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή, και παρόλο που οι ερωτήσεις απευθύνονταν σε κάθε ομιλητή, στο τέλος ήταν πολλά στα οποία συμμετείχαν αρκετοί ακόμη. Σε αυτό το πλαίσιο προέκυψε ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, “Πώς να ακούσετε ένα παιδί που αρνείται να φύγει από το πάρκο?”. Δόθηκαν ενδιαφέρουσες και πολύτιμες απαντήσεις, και έκανα τη συμβολή μου: “Ακούγοντας το «ναι»’ στο "όχι"”.

Γι' αυτό διασώζω το άρθρο μου σε αυτό το ιστολόγιο 'Ακουσε το “Ναί” στο “όχι”‘, που δημοσιεύτηκε στον αριθμό 52 (του Ιανουαρίου του 2011) Περιοδικό Η γωνιά μας 0-6, δημοσιεύτηκε από ΠΡΟΦΟΡΑ (επί του παρόντος δεν συνεχίζει πλέον να δημοσιεύει νέους αριθμούς, αν και ακόμα διαθέσιμο). Σε αυτό το άρθρο αναπτύσσω ευρύτερα αυτό που υποστήριξα τότε: Όταν ένα άτομο (και ένα αγόρι ή ένα κορίτσι είναι επίσης άτομο) ζάρια “όχι”, λέει “Ναί” σε πολλά πράγματα, και αν ακούσουμε ολόκληρο το μήνυμα, θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια βαθύτερη σύνδεση και να βρούμε μια ικανοποιητική λύση για όλα τα μέρη. Το άρθρο ξεκινάει κάπως έτσι:

Άνα, δυόμισι χρόνια, δεν θέλει να φορέσει το παλτό του για να βγει έξω. Χοσέ, τεσσάρων χρονών, δεν θέλει να κατέβει από την κούνια για να πάει σπίτι. Ειρήνη, πενταετής, δεν θέλει να κοιμηθεί. Γιατί δεν θέλουν να κάνουν εκείνα τα πράγματα που μας φαίνονται απολύτως λογικά ως ενήλικες;?

Και τι κάνουμε μετά? Να υποχωρήσουμε και να τους αφήσουμε να κάνουν ότι θέλουν;? Νιώθουμε λοιπόν άσχημα γιατί δεν συνεργαζόμαστε με την εκπαίδευσή τους., και μας δίνει επίσης την αίσθηση ότι αφήνουμε στην άκρη αυτό που θέλουμε και εμείς ως άνθρωποι. Τους αναγκάζουμε να κάνουν αυτό που θέλουμε;? Άρα έχουμε εγγυημένη συζήτηση και κακή ατμόσφαιρα για πολύ καιρό., και μακροπρόθεσμα τους διδάσκουμε ότι τελικά το σημαντικό είναι να έχουμε δύναμη ή δύναμη, και αυτός ο διάλογος λειτουργεί μόνο όταν είσαι αδύναμος. Στην προσωπική και επαγγελματική μου εμπειρία υπάρχει και ένας τρίτος δρόμος, βασίζεται σε βαθύτερη επικοινωνία σε καθεμία από αυτές τις καταστάσεις. Και μια από τις δεξιότητες που αναπτύσσουμε στα εργαστήρια που διευκολύνω είναι η ικανότητα να ακούω τι λένε “Ναί” τα αγόρια και τα κορίτσια μας όταν λένε “όχι”.

Κατεβάστε ολόκληρο το άρθρο “Άκουσε το “Ναί” στο “όχι”‘

Ελπίζω να τα βρείτε ενδιαφέροντα.

Javier