Ευγνωμοσύνη, δέος και ταπεινότητα – αυτά τα συναισθήματα ξεχωρίζουν μεταξύ όλων των υπολοίπων μετά την παρακολούθηση του τελευταίου μαθήματος με τους Gene Gendlin και Ann Weiser Cornell σχετικά με την εστίαση, η Φιλοσοφία του Άμεσης και το έργο του Γκέντλιν.

Είμαι βαθιά ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω “Συζητήσεις στο Edge με τον Gene και την Ann” κατά τις τελευταίες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου 2016. Αν Βάιζερ Κορνέλ τα έχει οργανώσει “Συζητήσεις στο Edge με τον Gene και την Ann” πολλές φορές το χρόνο μέσω της πλατφόρμας της Εστίαση πόρων ως ένα τηλεφωνικό μάθημα από την Gene Gendlin και την ίδια στο οποίο οι συμμετέχοντες μπορούν να ρωτήσουν ό,τι θέλουν: ερωτήσεις για τον Gene Gendlin, αιτήματα για ιδέες και μάλιστα να συνοδεύονται από μια διαδικασία Focusing από τον ίδιο τον Gendlin.

Ευγνωμοσύνη, δέος, ταπεινοφροσύνη… Είχα ήδη ακούσει αρχεία ήχου και βίντεο του Gene Gendlin, και τα βρήκα πολύ εμπνευσμένα. Αλλά το να είσαι μαζί του σε μια τηλεφωνική συνομιλία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ακόμα κι αν δεν τόλμησα να ρωτήσω τίποτα στις τρεις πρώτες συνεδρίες, Το να τον ακούς να αλληλεπιδρά ζωντανά με άλλους ανθρώπους έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα. Η παρουσία του, την ανοιχτότητά του, η διαύγεια του είναι πολύ συγκινητική, και μοιράζεται τη σοφία του με μερικά μαργαριτάρια της γνώσης και της προσοχής του.

Και θέλω να μοιραστώ μερικές από τις ιδέες που μου άρεσαν περισσότερο:

• Η εννοια του διάβαση, συνοψίζεται από τον Gene: “Η διασταύρωση καθιστά δυνατό να πει κανείς οτιδήποτε και να γίνει κατανοητός με κάποιο νέο τρόπο λέγοντάς το σε ένα νέο σύστημα, λέγοντας «Πώς είναι αυτό (ή μπορεί να είναι) ένα παράδειγμα αυτού?'” Μπορούμε πάντα να πούμε οτιδήποτε εκφράζοντας το από άλλη οπτική γωνία. Μια μεταφορά είναι δυνατή λέγοντας ένα πράγμα σε συνάρτηση με ένα άλλο: “Το Α είναι, με μια ορισμένη έννοια, ΣΙ.”
• Μια συναρπαστική συζήτηση μεταξύ του Gene και ενός συμμετέχοντος σχετικά με τον ορισμό του Focusing, και η αντίρρησή του για τον ορισμό του αναγκαίου και επαρκούς για κάτι να είναι Εστίαση. Μία από τις πολλές ιδέες είναι αυτή “Η εστίαση είναι να μείνεις με «αυτό», ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ακόμη ανακούφιση.”
• Η εστίαση ως τρόπος να ακούσουμε τις εσωτερικές μας κινήσεις: “Υπάρχουν πολλά μέσα μας που θέλουν να ακουστούν και δεν έχουν ακουστεί ακόμα. Τι υπάρχει μέσα μου που θέλει να ακουστεί?”
• Ένα φωτεινό μήνυμα ελπίδας: “Η εστίαση δεν χρειάζεται εμπιστοσύνη [κατά τη διάρκεια] εκ των προτέρων,” που σημαίνει ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία εστίασης ακόμη και να μην εμπιστευόμαστε κάτι σε εμάς, και μέσα από τη διαδικασία θα φτάσουμε να το εμπιστευτούμε.
• Κοινή χρήση γονιδίων που θεωρεί τον εαυτό του “πολύ προκατειλημμένος υπέρ της διατήρησης των καλών πραγμάτων και της αφαίρεσης των κακών,” εννοώντας ότι προτιμά να μένει με τις ευχάριστες πτυχές της κάθε διαδικασίας και όχι να επιμένει και να προσπαθεί “καταλαβαίνουν” (στο κεφάλι) τις οδυνηρές πτυχές, μόλις τα λύσει η διαδικασία: “Δεν χρειάζεται να πάτε εκεί,” αυτός είπε.
• “Η εστίαση είναι μια τεχνική, αλλά όχι μόνο μια τεχνική.”
• Η εστίαση είναι πάντα μια εσωτερική διαδικασία, ακόμα και όταν εστιάζουμε σε εξωτερικά αντικείμενα (δέντρα, τοπία, ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ…): υπάρχει πάντα μια αίσθηση σώματος.
• Το σκεύασμα “Ας μείνουμε ένα λεπτό με ότι,” αφήνοντας τη λέξη “ότι” περιέχει όλες τις έννοιες, χωρίς συγκεκριμένα λόγια, οπότε όταν έρχονται οι λέξεις, θα είναι καινούργια και φρέσκα.
• Μιλώντας για το πώς μια κουλτούρα μπορεί να διαμορφώσει τις εμπειρίες ενός ατόμου, είπε ο Τζιν: “Κάθε άνθρωπος είναι πάντα κάτι περισσότερο από τον πολιτισμό του.”
• “Η αίσθηση είναι πάντα πιο αξιόπιστη από το συναίσθημα ή τη λογική/λογικό μόνο.”

Και έχω μια ιδιαίτερη ανάμνηση όταν μίλησα με τον Gene για την προσέγγισή μου να βρω ένα χερούλι για τη βία με το Focusing, ώστε να μπορούμε όλοι να το εντοπίσουμε και να το αποτρέψουμε, όπως συνήθως διδάσκω στις εκπαιδεύσεις μου για επαγγελματίες Παιδικής Προστασίας (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγων, εκπαιδευτικούς, δασκάλους…) και οικογένειες, και νιώθοντας το ενδιαφέρον του και λαμβάνοντας την υποστήριξη και την ενθάρρυνσή του.

Υπήρχαν πολλές άλλες αλληλεπιδράσεις, πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες και εμπειρίες, με την παρουσία των Gene και Ann. Τα κρατάω με προσοχή, και ιδιωτική.

Οπότε νιώθω ευγνωμοσύνη, δέος και ταπεινότητα που πέρασα αυτές τις ώρες ακούγοντας ζωντανά τον Gene Gendlin, με τη ζεστασιά του, την ανοιχτότητά του, την περιέργειά του, το βαθύ του ενδιαφέρον για το τι έπρεπε να ρωτήσει ή να μοιραστεί ο κάθε συμμετέχων. Ένα αληθινό μάθημα. Μια έμπνευση. Και γιορτή.

Από εδώ στέλνω την ευγνωμοσύνη μου στον Gene που ήταν διαθέσιμος και στην Ann που το έκανε δυνατό σε όλα τα επίπεδα.

Με ευγνωμοσύνη, δέος και ταπεινοφροσύνη,

ΣΤ. Javier Romeo

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε αυτό το λήμμα στα Ισπανικά.