Πριν από λίγες ημέρες έλαβα το πιστοποιητικό ως εθελοντής από το τηλεφωνική υπηρεσία του Επίσημου Κολλεγίου Ψυχολογίας της Μαδρίτης. Σε αυτές τις στιγμές του “νέο κανονικό” Υπενθύμισε τις δύσκολες στιγμές του εγκλεισμού, μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου αυτού του έτους 2020. Και από την ηρεμία (προσωρινός) πραγματικός, Φαίνεται σαν μια καλή στιγμή για να επεξεργαστώ αυτό που έχω βιώσει. Και έχω τέσσερις λέξεις για να το συμβολίσω: δέσμευση, αντίσταση, ταπεινότητα και συνείδηση.

Όταν ξεκίνησε το κλείδωμα, η βασική μου ερώτηση ήταν “Πώς μπορώ να συνεισφέρω?”. Από την Spirales Consultoría de Infancia έχουμε λάβει πολλά αιτήματα στα οποία μπορέσαμε να ανταποκριθούμε, αλλά αυτός θα είναι ο λόγος για μια άλλη ανάρτηση ιστολογίου. Αλλά, Την ίδια στιγμή, υπήρχε μια άλλη διάσταση, από τον εθελοντισμό, τι ήθελα να προσφέρω. Ανάμεσα σε πολλές υπηρεσίες και πόροι τι πρόσφερε Επίσημο Κολλέγιο Ψυχολογίας της Μαδρίτης, Τηλεφωνώντας άτομα που το χρειάζονται ταιριάζει πολύ καλά. Από εκεί, Έχω αισθανθεί τιμή να ανήκω σε αυτόν τον οργανισμό που ήταν κοντά στον πολίτη στο βαθμό που οι πόροι του επέτρεπαν.. Αυτό για μένα έχει να κάνει με την ψυχολογία, εκτός από το επάγγελμά μου, υποθέτει επίσης α δέσμευση προσωπικά προς την ευημερία των ατόμων και των κοινοτήτων. Έχουμε δει τη δέσμευση πολλών ανθρώπων και πολλών επαγγελματικών ομάδων, και αυτό ήταν δικό μας: Προσφέρετε ακρόαση και υποστήριξη σε όσους τη χρειάζονται.

Η αρχή της τηλεφωνικής προσοχής ήταν έντονη για μένα. Οι κλήσεις δεν ήταν πολλές, αλλά μακρά και περίπλοκη. Από το πένθος του θανάτου των ανθρώπων σε σοβαρές δυσκολίες ψυχικής υγείας. Και ο θαυμασμός μου για την ικανότητα αντίσταση κάθε ατόμου που με φρόντιζε. Θέλω να πω “ελαστικότητα”, αυτή τη λέξη που μας αρέσει τόσο πολύ στην ψυχολογία. Αλλά “ελαστικότητα” υπονοεί “αντιστέκομαι” και “ξανακάνω”, και σε ένα μόνο τηλεφώνημα ανά άτομο έβλεπα μόνο το μέρος του “αντιστέκομαι”. Όταν βλέπω την τρέχουσα χαλάρωση ενόψει υγειονομικών μέτρων, θυμάμαι κάθε άτομο που παρακολούθησα, με το επίπεδο του πόνου σας, και αναρωτιέμαι πώς θα το ζήσουν. Αισθάνονται την απογοήτευση ότι δεν είχε γίνει καλύτερα τότε? Απολαμβάνουν ξεκούραση και επαφή? Η μνήμη μου είναι με εκείνους τους ανθρώπους που είχαν περάσει τόσο άσχημα, και ότι θα πρέπει να βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν να αντιστέκονται και, ελπίζω, για να επιτευχθεί ανθεκτικότητα και ανοικοδόμηση.

Όλες αυτές οι εμπειρίες μου έχουν ξυπνήσει πολύ ταπεινότητα. Ο κοροναϊός γενικά αποτελεί έκκληση για συνείδηση, ότι ως άνθρωποι εξετάζουμε πώς κάνουμε στον κόσμο και αναζητούμε τρόπους βελτίωσης. Για μένα, ως ψυχολόγος, όλες αυτές οι εμπειρίες υποθέτουν μια θεραπεία ταπεινότητας. Υπάρχουν τόσα πολλά δεινά που δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ, αλλά όποιος φτάσει, φτάνω. Υπάρχουν άνθρωποι με τόσες πολλές δυσκολίες στην ψυχική τους υγεία που δεν ξέρω πώς να το συνοδεύσω, και πρέπει να συνεχίσω την προπόνηση. Και υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για βελτίωση που μερικές φορές το βρίσκω απελπιστικό, αλλά η δέσμευσή μου είναι να συνεχίσω να καλλιεργώ την ελπίδα.

Υ, Άλλη μια φορά, η εμπειρία ήταν για μένα μια κλήση στο συνείδηση. Αντιμέτωποι με τα ανθρώπινα δεινά, είναι απαραίτητο να μην είστε μόνο επαγγελματίας, αλλά και ως άτομο. Ανθρώπινη επαφή, πόσο έχουμε χάσει κατά τη διάρκεια του τοκετού, είναι μια πηγή ευημερίας (όταν συμβαίνει σε υγιείς σχέσεις). Η ψυχολογική φροντίδα ήταν για μένα να είμαι εκεί παρών, με ενσυναίσθηση και επίσης με την ευπάθεια μου (αλλά αναλαμβάνω αυτό που ζω).

Και όλες αυτές οι εμπειρίες μου φέρνουν τώρα ευγνωμοσύνη, και οι δύο στο COP Madrid, ειδικά εκείνοι που ηγήθηκαν της διαδικασίας, όπως εκείνοι που είχαν το θάρρος να καλέσουν και να εμπιστευτούν αυτούς που τους παρακολούθησαν. Η εκτίμησή μου σε όλους αυτούς τους ανθρώπους για το θάρρος τους.

Και οι καλύτερες ευχές μου για αυτή τη νέα φάση.

ΣΤ. Javier Romeo