Wikiendi hii nimepata heshima ya kushiriki katika I Congress of Emotional Education of Navarra, iliyoandaliwa na Wazazi Waliofunzwa. Imekuwa kongamano lililoandaliwa kwa shauku kubwa, kwa uangalifu mkubwa na kipimo kizuri cha ujasiri. Wasilisho langu lilishughulikia haswa “Elimu ya upendo ambayo inalinda dhidi ya unyanyasaji wa kijinsia”, moja ya mada ambayo ninafanyia kazi Watoto ond Consulting, ambayo mimi ni mwanachama mwanzilishi wake. Lakini mwisho kulikuwa na meza ya pande zote yenye maswali kwa kundi la wazungumzaji, ambayo tulikuwa tunashiriki na usimamizi wa Sonsoles Echevarren, Mwandishi wa habari wa Diario de Navarra. Ilikuwa ni wakati wa kuvutia sana, na ingawa maswali yalielekezwa kwa kila mzungumzaji, mwisho kulikuwa na wengi ambao wengine kadhaa walishiriki. Katika muktadha huu swali la kuvutia sana lilizuka, “Jinsi ya kusikiliza mtoto ambaye anakataa kuondoka kwenye hifadhi?”. Majibu ya kuvutia na muhimu yalitolewa, na nilitoa mchango wangu: “Kusikia 'ndio'’ katika 'hapana'”.

Kwa hivyo ninaokoa nakala yangu kwenye blogi hii 'Sikiliza “Ndiyo” katika “Hapana”‘, ambayo ilichapishwa katika nambari 52 (ya Januari ya 2011) Jarida Kona yetu ya 0-6, iliyochapishwa na ACCENT (kwa sasa haiendelei tena kutoa nambari mpya, ingawa bado inapatikana). Katika makala hii ninaendeleza kwa upana zaidi nilichobishana wakati huo: Wakati mtu (na mvulana au msichana pia ni mtu) kete “Hapana”, anasema “Ndiyo” kwa mambo mengi, na ikiwa tunasikiliza ujumbe wote, tutaweza kuzalisha muunganisho wa kina zaidi na kupata suluhisho la kuridhisha kwa pande zote. Makala inaanza hivi:

Ana, miaka miwili na nusu, hataki kuvaa koti ili atoke nje. Jose, umri wa miaka minne, hataki kutoka kwenye bembea kwenda nyumbani. Irene, ya miaka mitano, hataki kwenda kulala. Kwa nini hawataki kufanya mambo ambayo yanaonekana kuwa sawa kabisa kwetu sisi tukiwa watu wazima??

Na tufanye nini baadaye? Je, tukubali tuwaache wafanye wanavyotaka?? Kwa hiyo tunajisikia vibaya kwa sababu hatushirikiani na elimu yao., na pia inatupa hisia ya kuacha kile tunachotaka sisi kama watu. Je, tunawalazimisha kufanya tunavyotaka?? Kwa hivyo tumehakikishiwa majadiliano na hali mbaya kwa muda mrefu., na kwa muda mrefu tunawafundisha kwamba mwisho jambo muhimu ni kuwa na nguvu au nguvu, na mazungumzo hayo hufanya kazi tu unapokuwa dhaifu. Katika uzoefu wangu binafsi na kitaaluma kuna njia ya tatu, kwa kuzingatia mawasiliano ya kina katika kila moja ya hali hizo. Na moja ya ujuzi ambao tunakuza katika warsha ninazowezesha ni uwezo wa kusikiliza kile wanachosema “Ndiyo” wavulana na wasichana wetu wanaposema “Hapana”.

Pakua makala kamili “sikiliza “Ndiyo” katika “Hapana”‘

Natumaini kupata yao ya kuvutia.

Javier