Niedawno obchodzono pierwszą rocznicę publikacji opowiadania. Język drzew z Pepa Horno, mój drogi przyjacielu i partnerze w Spiral Consulting Dzieci (gdzie pracujemy nad kwestiami ochrony dzieci). ta opowieść, opublikowane przez Od redakcji Fineo i zilustrowane przez Martina Vanda, miał kilka prezentacji, a pierwszy był w Targi Książki w Madrycie 2015 dla tych dat, więc wydawało się, że warto o tym pamiętać w tym wpisie na blogu.

Pepa przedstawia książkę w następujący sposób:

Język drzew chodzi o śmierć. A raczej o nici miłości, która łączy obie strony życia. Mów o ludziach, którzy mają podzielone serce, „połowa na ziemi, a połowa w niebie”, i jest napisane dla wielu chłopców i dziewcząt (tych, którzy są teraz dziećmi i tych innych chłopców i dziewczynek ukrytych pod skórą dorosłych) którzy mają takie serca.

Chcę podkreślić trzy aspekty, dla których polecam tę historię (iz tego powodu już niejednokrotnie dawałam go w prezencie):

• Znaczenie odkrycia symbolicznego związku ze zmarłą osobą, które można kultywować za życia lub po śmierci. Nigdy nie jest za późno, aby stworzyć rytuał, który da tym z nas, którzy jeszcze żyją, poczucie więzi.
• Cielesny wymiar żalu, która wydaje się mistrzowsko wskazana. Iść na spacer, poruszać się po polu, wykonywać gesty ciała… pomaga nam lepiej przetwarzać straty, niezależnie od wieku.
• Czułość, która przenika pracę, zachęca nas do dbania o relacje w każdej sytuacji żałoby ze wszystkimi chłopcami i dziewczętami: z kim są według wieku?, i z kim nosimy w sobie naszych wewnętrznych chłopców i dziewczynki (i oni też potrzebują twojej uwagi).

Mimo tego wszystkiego i wielu innych rzeczy jest to książka, którą uważam za polecaną do przeczytania., a zwłaszcza mieć go pod ręką, gdy w środowisku wystąpią straty.

Mam nadzieję, że Ci się spodoba tak samo jak ja.

Javier