چند روز پیش من گواهینامه را به عنوان داوطلب از دانشگاه دریافت کردم خدمات تلفنی کالج رسمی روانشناسی مادرید. در این لحظات از “عادی جدید” این یادآوری لحظات دشوار حبس بوده است, بین مارس و مه سال جاری 2020. و از آرامش (موقت) واقعی, به نظر می رسد زمان خوبی برای پردازش آنچه من تجربه کرده ام است. و چهار کلمه در نماد آن آمده است: تعهد, مقاومت, فروتنی و وجدان.

وقتی قفل شروع شد ، سوال اصلی من این بود “چگونه می توانم کمک کنم?”. از Spirales Consultoría de Infancia درخواست های زیادی دریافت کرده ایم که توانسته ایم به آنها پاسخ دهیم, اما این دلیل یک پست وبلاگ دیگر خواهد بود. ولی, همزمان, بعد دیگری بود, از کار داوطلبانه, من چی می خواستم پیشنهاد بدم. بین بسیاری از خدمات و منابع چه پیشنهادی داد کالج رسمی روانشناسی مادرید, تماس تلفنی با افرادی که به آن احتیاج دارند بسیار مناسب من بود. از آنجا, من احساس افتخار می کنم که عضو این سازمان هستم که تا آنجا که منابع آن اجازه می دهد به شهروندان نزدیک است.. این برای من مربوط به روانشناسی است, جدا از حرفه من, همچنین فرض می کند تعهد شخصی نسبت به رفاه افراد و جوامع. ما تعهد بسیاری از افراد و بسیاری از گروه های حرفه ای را دیده ایم, و این از آن ما بوده است: گوش دادن و پشتیبانی از کسانی که به آن نیاز دارند.

شروع توجه تلفنی برای من شدید بود. تماس ها زیاد نبود, اما طولانی و پیچیده. از سوگ مرگ مردم گرفته تا مشکلات جدی بهداشت روانی. و تحسین من از توانایی مقاومت از هر شخصی که مراقبت کردم. دوست دارم بگم “تاب آوری”, آن کلمه ای که در روانشناسی خیلی دوست داریم. ولی “تاب آوری” نشان دهنده آن است “مقاومت کردن” و “بازسازی”, و فقط در یک تماس تلفنی برای هر نفر فقط بخشی از آن را مشاهده کردم “مقاومت کردن”. وقتی آرامش فعلی را در مواجهه با اقدامات بهداشتی مشاهده می کنم ، هر شخصی را که در آن حضور داشتم به یاد می آورم, با سطح رنج شما, و من تعجب می کنم که آنها چگونه زندگی می کنند. آیا آنها احساس ناامیدی می کنند که در آن زمان بهتر انجام نشده است? آیا آنها کمی از استراحت و تماس لذت می برند? خاطره من با کسانی است که چنین اوقات بدی را پشت سر گذاشته اند, و آنها باید قدرت ادامه مقاومت و مقاومت را پیدا کنند, خوشبختانه, برای رسیدن به انعطاف پذیری و بازسازی.

همه این تجربیات بسیار در من بیدار شده است فروتنی. ویروس کرونا به طور کلی فراخوانی آگاهی است, که ما به عنوان یک انسان در حال کار در جهان هستیم و به دنبال راه هایی برای پیشرفت هستیم. برای من, به عنوان یک روانشناس, تمام این تجارب فرض یک درمان فروتنی است. آنقدر رنج و درد و رنج وجود دارد که من قادر به حضور در آن نخواهم بود, اما هر که می رسد, من رسیدم. افرادی هستند که آنقدر در سلامت روان خود دشوار هستند که من نمی دانم چگونه آنها را همراهی کنم, و من باید آموزش را ادامه دهم. و موارد زیادی برای بهبود وجود دارد که گاهی اوقات آنها را ناامید می دانم, اما تعهد من ادامه پرورش امید است.

و, یک بار دیگر, این تجربه برای من فراخوانی بوده است شعور. در مواجهه با رنج انسان ، لازم است که نه تنها به عنوان یک حرفه ای باشید, بلکه به عنوان یک شخص. تماس انسانی, چقدر در دوران حبس از دست داده ایم, این منبع رفاه است (وقتی در روابط سالم رخ می دهد). مراقبت های روانشناختی این بوده که من آنجا باشم, با همدلی و همچنین با آسیب پذیری من (اما مسئولیت آنچه را که زندگی می کنم به عهده می گیرد).

و همه این تجربیات اکنون برای من قدردانی می کنند, هر دو به COP مادرید, به خصوص کسانی که این فرایند را رهبری کرده اند, به عنوان کسانی که جرات فراخوانی و اعتماد به کسانی را که در آنها شرکت کرده اند داشته اند. از همه آن مردم به خاطر شجاعتشان قدردانی می کنم.

و بهترین آرزوهایم برای این مرحله جدید.

F. خاویر رومئو